Bazen aşk gider....

[YoqS]

Bazen aşk gider....











Bazen aşk gider.
Ve adresi değişir evinizin.
Sesinizin tonu değişir.
Yüzünüzün rengi..
Yatağınızın sıcaklığı.
Yemeğinizin tadı.
Uykularınız değişir.
Ve rüyalarınız...

Her akşam açıp girdiğiniz kapıdan başka bir sevda giriyordur artık.
Her gün oturduğunuz koltukta o bakmaya doyamadığınız gözlerin ışığında başka bir sevda oturuyordur şimdi.
Yıllardır evinizde ağırladığınız, masalarına konuk olduğunuz,
hayatlarını paylaştığınız dostlarınızın kahkahaları arasına bir başka
ses karışıyordur artık.
Gölgenize alışık duvarlar bileçoktan kabullenmişlerdir yokluğunuzu.
Her gece uyuduğunuz yastığa bir başka sevda kokusunu bırakıryordur.

O öpmeye kıyamadığınız dudaklarda başka sevdanın adı vardır. Bazen aşk gider.
Ama ölüm gelmez bir türlü.
Ne yapsanız da öfke duyamazsınız, giderken bir kibrit aleviyle ateşe
verdiği ömrünüzün alevleri içinde eriyip giden yüzünüze, silinip giden
kokunuza, kül olan yüreğinize dönüp bir kez bakmayan o sevdanıza...

Anlarsınız, aşktır bu, öfkeyi bir türlü yurduna kabul etmeyen.
Vefasız bir unutuşa kurban olsa da solup yitmeyen.
Hayattan soğutup, size ölümü özleten.
Ölü bir bedende canlı kalmakta direnen. Anlarsınız aşktır bu.
Bazen aşk gider.
Aslında bilirsiniz nereye gittiğini.
Onu çağıran o eksik yaralı ve hep kanayan çocukluğudur.
Onu çağıran, hani o gözlerinde görüp de belki de en çok bu yüzden vurulduğunuz, ertelenmiş çocukluğunun o mavi bahçesidir.
Dönüp dönüp yeniden baktığı o gizemli bahçede onu eksik severek yaralanmış annesinin sesini duyar gibi olmuştur belki de.
Yanıldığını anladığında ürkekçe o bahçenin köşesine sığınıp gözyaşlarına boğulmuştur.
Belki de bu yüzden onu affedersiniz.
Belki de bu yüzden bir başka sevda için karşınızda gözyaşlarına
boğulduğunda beraber ağlayıp 'Git ve aramaya devam et, unut beni'
dersiniz.
Çünkü bilirsiniz ki aşk, çocukluğun arka bahçesinde dalıp gittiğiniz ve
sonra evin yolunu bir türlü bulamadığınız, kurallarını kimsenin
bilmediği garip bir oyundur aslında. Bir gün ansızın o oyunda
yanıvermiş, hak etmediğiniz halde bahçeden kovulmuşsunuzdur.
Anlayamazsınız neden kovulduğunuzu, nerede hata yaptığınızı, neden unutulduğunuzu...

Yıllardır oynadığınız o büyülü oyuna dalıp, hayatı dışınızda
bıraktığınız için, bir gün aşk gider ve siz evinizin yolunu bir türlü
bulamazsınız..

Bazen aşk gider.
Günler geçer ardından.
Sonra yıllar..

Bebekler büyür.
İnsanlar yaşlanır.
İnsanlar ölür.
Eşyalar eskir.
Evler yıkılır. Kurur ağaçlar.
Sokakların adı değişir.
Anılar belleğin acımasızlığına teslim olur.
Sevilen unutur.
Seven yanar.
Bazen aşk gider...

Ya da siz gittiğini sanırsınız...