ŞiirLer

[Detone]

AĞRI DESTANI

Hakkımdır yurdumu tarif edeyim, Kılayım bir türlübeyanın Ağrı, Yolumu düşeydi de keşke gitseydim, Söylesin işitim duanın Ağrı	Doğubayazıt’tır en baş kazası Sürüler besler serin yaylası, Hele Diyadin’in o kaplıcası, En iyi gezilecek seyranın Ağrı.
Bu vasfın yeni bir Türk ocağının, Mesutça şenlenen öz ocağının Sığınmış bağrına Ağrı Dağı’nın O sebepten olmuş ünvanın Ağrı.	Şehrinde namlı, kar eyletir dağı, Kışı süreklidir yetişmez bağı, Ak koyun peyniri,mor inek yağı, Dolar istif olur meydanın Ağrı.
Soğuk bir rüzgar eser iniler, Bulutu güneşin yüzünden siler, Dallar gazel döker, buz tutar sular, Geldi mi sonbahar mevsimin Ağrı.	Nür-u Feyz fışkırır Murat boyunda, Çıkarlar yalaya köyler yayında, Haziran,Ağustos, Temmuz ayında, Değişmem şerbete ayranın Ağrı.
Teşrinde bulutlar birbirine kovar, Bazen bir metreden fazla kar yağar, Hava açılınca el ayak donar, Çöker düz ovaya dumanın Ağrı.	Eleşkirt’te Kösedağ’ın eteği, Bol ve bereketli her bir biteği, Bahçelerde uğuldaşır peteği, Doluben boşalır kovanın Ağrı.
İşlemez vesait tipi var diye, Gündüzler benzer ıssız geceye, Sakın buradan bir kuş uçurman! Verirsin dağlara fermanın Ağrı.	Çok güzergah yerdir Patnos’un yeri, Sanki çayırları savan diyarı, Diye, Ekilse yetişir şeker pancarı, Çok iyi olur burada bostanın Ağrı.
Martta yağar yağmur karların erir, Coşar coşkun sular ovayı bürür, Ne insan,ne hayvan, ne kağnı yürür, Güç olur yollarda revanın Ağrı.	Tutak kazasının Antep ovası, Gayet meşhur olur arpa,buğdayı, Sergiler kazanır inek boğası, Yetişir çok güzel Hayvanın Ağrı.
Nisan’da kuruyup açılır beller Azalır kabına sığmayan seller, Ötüşür bülbüller açılır güller, O zaman olayım mihmanın Ağrı.	Çok nadir bulunan var küheylanın, Kimi al, kimi dor,kır küheylanın, Bilir şad gününde her küheylanın, Kalmaz hiçbir tane yayanın Ağrı.
Cansız, hasta yüze kan gelir, Yeniden her nebata can gelir, Her daldan bir güzel seda yükselir, Afaka yükselir teranın Ağrı.	Dolar ambarı ihtiyatta tutar, Yazın kamyonetler kışın da katar, Taşır ülkelere ihracat yapar, Olmaz hiçbir zaman buhranın Ağrı.
Ağaçlar dal takar gayet börk olur, Çatı zirveleri ancak fark olur; Bahçelerin al-yeşil gark olur, Cenneti andırır her yanın Ağrı.	Dağ kadimi büken çağın gelmese, Ağarıp saçların benzin solmasa, Şu beni kocaltan kışınolmasa, En güzel yerisin dünyanın Ağrı.
Halkı cesur hep fedakar insandır Tarlalara koştukları sabandır, Biçim tırpan, harmanında döğendir, Makinadan vardır noksanın Ağrı.	Gayretin terakki yolunu açtı Son hız ile emeline kavuştu, Çok asırlık şehirleri savuştu; Herkes olmuş senin hayranın Ağrı.
Nüfus seyrek,vardır dört-beş kazası, Böyle sıralanmış varlık hizası, Her biri ayrı bir gelir gözesi, Bunlardır her şeyden gümanın Ağrı.	Bu naçiz Çağlayan seni arz etti; Mihman olup, dört köşeni seyretti. Yazıp bir yadigar armağan etti, Okunsun her yerde distanın Ağrı.
	Memduh Kılıç (Çağlayan – 1964)

AĞRI
Nuh tufanından evveldir yaşın,
Tarihlerden belli volkandır başın,
Alaca bulaca çatlamış kaşın,
Öyle bir devranın var senin Ağrı.
Bir zamanlar denizdi şu
ovası
Dağları bin bir renk çiçek yuvası,
Hamur vadisinde akar deryası,
Böyle bir tarihin var senin Ağrı.
Kösedağ Ağrı birbirine
bakar,
Muratçay coşar çağlar, durmaz akar,
Yaylalarda lale-sümbül,gül kokar
Böyle bir seyranın var senin Ağrı.
İnsanları gerçekleri konuşur
Emmioğlu kardeş diye danışır,
İlim,kitap vicdanına danışır,
Böyle bir ahlakın var senin Ağrı.

Mehmet Ali Gökhan